نقره یکی از محبوب‌ترین فلزات در صنعت جواهرسازی و حتی سرمایه گذاری محسوب می‌شود. بسیاری از افراد برای سرمایه گذاری، ترجیح می‌دهند سراغ خرید ساچمه نقره بروند. همچنین از میان جواهرات، اکسسوری‌های نقره را انتخاب می‌کنند. این افراد هنگام خرید جواهرات نقره با اصطلاح “نقره استرلینگ” روبه‌رو خواهند شد و این سؤال برایشان پیش می‌آید که چه تفاوتی میان نقره استرلینگ و نقره معمولی وجود دارد تا هنگام خرید گردنبند نقره زنانه یا دستبند و دیگر اکسسوری های نقره با مشکلی مواجه نشوند. آیا این دو از نظر کیفیت و ماندگاری تفاوت محسوسی دارند؟ دانستن این موارد می‌تواند به انتخابی بهتر و آگاهانه‌تر کمک کند. در این مقاله، تفاوت‌های این دو نوع نقره را بررسی خواهیم کرد تا بتوانید با اطمینان بیشتری تصمیم‌گیری کنید.
نقره استرلینگ چیست؟
نقره استرلینگ نوعی آلیاژ نقره محسوب می‌شود که در آن مقدار مشخصی از فلزات دیگر با نقره ترکیب شده‌اند تا استحکام و دوام آن افزایش پیدا کند. در استاندارد جهانی، نقره استرلینگ دارای ۹۲.۵ درصد نقره خالص و ۷.۵ درصد فلزاتی مانند مس، روی یا نیکل است. این ترکیب باعث می‌شود که نقره استرلینگ مقاومت بیشتری نسبت به نقره خالص داشته باشد و برای ساخت جواهرات، ظروف نقره‌ای و دیگر وسایل زینتی مناسب‌تر به نظر برسد. بنابراین حتما هنگام خرید گردنبند نقره یا انگشتر و دستبند نقره، حتما به عیار آن توجه کنید.
استفاده از مس در ترکیب نقره استرلینگ نه‌تنها استحکام آن را افزایش می‌دهد، بلکه به بهبود قابلیت شکل‌دهی آن نیز کمک می‌کند. با این حال، مس باعث می‌شود که نقره در برابر اکسید شدن حساس‌تر باشد و پس از مدتی در معرض هوا، تغییر رنگ دهد. این تغییر رنگ به شکل تیرگی روی سطح نقره ظاهر می‌شود که با روش‌های خاصی قابل پاکسازی و بازیابی است.
نقره معمولی چیست؟
نقره در حالت خالص، فلزی نرم و انعطاف‌پذیر به شمار می‌آید که به‌راحتی خم می‌شود و استحکام بالایی ندارد. این ویژگی باعث می‌شود که نقره خالص جهت استفاده در جواهرات، ظروف و سایر محصولات فلزی مناسب نباشد. با این‌حال، در برخی کاربردهای خاص مانند ساخت قطعات الکترونیکی و پزشکی، از نقره خالص استفاده می‌شود.
این فلز گران‌بها به دلیل رنگ درخشان و خاصیت ضد باکتریایی خود، در طول تاریخ مورد توجه بوده است؛ اما مشکل اصلی نقره خالص، حساسیت بالای آن به خراش و تغییر شکل است. به همین دلیل، در صنعت جواهرسازی، کمتر از نقره خالص استفاده می‌شود و معمولاً ترکیباتی از نقره با فلزات دیگر به کار می‌رود تا استحکام و دوام آن افزایش یابد.
تفاوت های نقره استرلینگ و نقره معمولی
در این بخش از مقاله می‌خواهیم اصلی‌ترین تفاوت‌های نقره استرلینگ و نقره معمولی را بررسی کنیم که به شرح زیر هستند:
ترکیب فلزی و میزان خلوص
نقره خالص به‌طور طبیعی دارای ۹۹.۹ درصد نقره است؛ در حالی که نقره استرلینگ حاوی ۹۲.۵ درصد نقره بوده و باقی‌مانده آن از سایر فلزات تشکیل شده است. این تفاوت در ترکیب فلزی باعث می‌شود که نقره استرلینگ دوام و سختی بیشتری نسبت به نقره خالص داشته باشد.
تفاوت نقره معمولی و استرلینگ از نظر مقاومت و دوام
نقره خالص به دلیل نرمی بیش از حد، جهت استفاده در زیورآلات و وسایلی که در معرض استفاده مداوم قرار دارند، مناسب نیست. در مقابل، نقره استرلینگ به دلیل ترکیب با مس، مقاومت بالاتری در برابر ضربه و تغییر شکل دارد و برای استفاده در جواهرات روزمره گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود.
واکنش با محیط و تغییر رنگ
یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های این دو نوع نقره، واکنش آن‌ها با هوا و مواد شیمیایی است. نقره خالص کمتر دچار اکسیداسیون می‌شود و تغییر رنگ نمی‌دهد؛ ولی نقره استرلینگ به دلیل وجود مس، در تماس با رطوبت و ترکیبات گوگردی موجود در هوا، ممکن است پس از مدتی تیره شود. این تغییر رنگ با تمیز کردن منظم قابل برگشت است.
مقایسه نقره استرلینگ و نقره معمولی از نظر ارزش و قیمت
به دلیل میزان خلوص بالاتر، نقره خالص از نظر قیمتی گران‌تر از نقره استرلینگ به نظر می‌رسد؛ اما از آنجا که در بسیاری از موارد، استفاده از نقره خالص به دلیل نرمی زیاد عملی نیست، نقره استرلینگ گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه‌تر و کاربردی‌تر به شمار می‌رود.
مزایا و معایب نقره استرلینگ نسبت به نقره خالص
نقره استرلینگ مزایای زیادی دارد که باعث محبوبیت آن در جواهرسازی و دیگر صنایع شده است. از جمله این مزایا می‌توان به دوام بالا، استحکام بیشتر و مناسب بودن برای ساخت زیورآلات اشاره کرد. همچنین، این آلیاژ به دلیل سختی بیشتر، قابلیت حکاکی و طراحی‌های پیچیده‌تری نسبت به نقره خالص دارد.
در مقابل، نقره استرلینگ یک نقطه ضعف مهم دارد و آن حساسیت به اکسید شدن است. به مرور زمان، این نوع نقره در اثر تماس با هوا، عرق بدن یا مواد شیمیایی مانند عطر و شوینده‌ها تغییر رنگ می‌دهد و نیاز به تمیزکاری دوره‌ای دارد. بااین‌حال، این مشکل با روش‌های ساده‌ای مانند استفاده از پارچه نقره‌شوی یا محلول‌های تمیزکننده قابل برطرف شدن است.
چگونه نقره استرلینگ اصل را تشخیص دهیم؟
یکی از نکاتی که هنگام خرید نقره استرلینگ باید مورد توجه قرار گیرد، تشخیص اصل بودن آن است. در بسیاری از کشورها، نقره استرلینگ با عدد “۹۲۵” مهر می‌شود که نشان‌دهنده میزان خلوص آن است. همچنین، نقره استرلینگ وزن مناسبی دارد و در مقایسه با نقره تقلبی که ممکن است از آلیاژهای کم‌ارزش ساخته شده باشد، حس سنگین‌تری در دست ایجاد می‌کند.
آزمون آهنربا یکی از روش‌های ساده جهت تشخیص نقره استرلینگ است. نقره خاصیت مغناطیسی ندارد؛ بنابراین اگر یک قطعه نقره استرلینگ به آهنربا بچسبد، احتمال تقلبی بودن آن وجود دارد. روش دیگر، استفاده از پارچه نقره‌شوی است. نقره اصل در اثر تماس با این پارچه، لکه‌های سیاه یا تیره‌ای از خود به‌جا می‌گذارد که نشانه اکسیداسیون طبیعی نقره است.
جمع‌بندی
نقره خالص و نقره استرلینگ هر دو از فلزات ارزشمند و پرکاربرد هستند؛ اما تفاوت‌های آن‌ها در ترکیب فلزی، میزان سختی، واکنش‌پذیری با محیط و ارزش اقتصادی، باعث شده است که هر کدام کاربردهای خاص خود را داشته باشند. نقره استرلینگ به دلیل دوام بالاتر و قابلیت استفاده در زیورآلات روزمره، گزینه‌ای محبوب در میان علاقه‌مندان به جواهرات محسوب می‌شود. در مقابل، نقره خالص به دلیل نرمی زیاد، بیشتر در صنایع خاص و تولید قطعات الکترونیکی یا پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با آگاهی از این تفاوت‌ها، می‌توان هنگام خرید نقره، انتخابی آگاهانه‌تر داشت و از زیبایی و دوام زیورآلات نقره‌ای برای مدت طولانی لذت برد.
